Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Ερώτηση κρίσεως: Τι θα ψηφίσετε στις εκλογές;

Ερώτηση κρίσεως : Τι θα ψηφίσετε στις εκλογές;

Υπό άλλες συνθήκες, η απάντηση θα ήταν ένα όνομα άντε κι ένα «Τι άλλο;». φέτος όμως τα πράγματα άλλαξαν. Ο δικομματισμός καταρρέει, η δεξιά κι η αριστερά αλληλοξεφτιλίζονται, ο Άκης δακρύζει για την προφυλακισμένη του κόρη και το Πασόκ προσπαθεί να κρατηθεί στο πολιτικό προσκήνιο όμως στην ουσία η αλήθεια είναι … «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις!». Ο Ευάγγελος Τούρκογλου -ουπς! Βενιζέλος ήθελα να πω- θαρρεί πως μια χώρα ολόκληρη τον θωρεί ωσάν μελλοντικό ηγέτη ίσως κι ευεργέτη της μα, αγνοεί πως το δήθεν καλοπροαίρετο ίματζ του στην διαφημιστική του καμπάνια μόνο τρόμο μας προκαλεί . Καλά ο Σαμαράς ήταν που ήταν αλλοπαρμένος, τώρα χτίζει και προφίλ πρωθυπουργού , αν και χλωμό το βλέπω, και τέλος οι Χρυσαυγίτες προ-πανηγυρίζουν για την επικείμενή τους είσοδο στη βουλή , η οποία κάτι μου θυμίζει κάτι μου θυμίζει…. Ναι μωρέ! 17Νοέμβρη με αμούστακα μέλη……
Μια ολόκληρη χώρα λοιπόν στον «πυρετό» των εκλογών που δεν προλαβαίνει να πάρει ανάσα ούτε για τα βασικά… ο κόσμος πεινάει, βρίζει, οι νέοι αγανακτούν,  πολίτες αυτοκτονούν και το κερασάκι στην τούρτα : οι λαθρομετανάστες που προκαλούν όλον αυτό το χαμό στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα… μην ξεχάσετε το σκοινί και το σαπούνι παιδιά!
Είδες όμως κάτι παιχνίδια που σου παίζει η μοίρα… εκεί που οδηγείς την πόρσε –και είσαι και πολίτης της ευρωπαϊκής χώρας με τα περισσότερα τέτοια αυτοκίνητα σε κυκλοφορία- , πίνεις τον καφέ σου στο «Ντακάπο», φοράς το φιρμάτο σου τρίπτυχο –γυαλί,παπούτσι,παντελόνι- και είσαι μες στην άνεσή σου βρε αδερφέ, εν τέλει , παίρνεις το πτυχίο σου και είσαι στα αζήτητα μιας και δουλειά δεν πρόκειται να βρεις με ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που λένε! Ξενοικιάζεις λοιπόν το σπιτάκι σου, γυρίζεις στο σπίτι της μαμάς και της ζητάς κανα τάλιρο να πας για καφέ στην πλατεία γιατί για παρακάτω δεν σε κόβω!
Μια ολόκληρη γενιά χαντακώνεται, και θέλουμε δεν θέλουμε είναι η δικιά μας…. Απ’ τη μία αναλογίζομαι,αν  ήταν καλύτερα στην κατοχή που οι άνθρωποι στα χωριά δεν είχανε μάθει (και ούτε καν γνωρίσει) στις σημερινές ανέσεις , ή τώρα που τις γευτήκαμε και βιαίως αναγκαζόμαστε να τις αποχωριστούμε; Κι απ’την άλλη, παρελαύνουν τόσοι σωτήρες, ποιος θα μας πρωτοσώσει; Ποιο κόμμα είναι αντάξιο της εμπιστοσύνης μας;
Μου φαίνεται πως δεν έχω συναντήσει ούτε έναν άνθρωπο που να γνωρίζει με βεβαιότητα που να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης…. Άρχισε να μυρίζει η σαπίλα του πολιτικού συστήματος και δεν λέει να ξεβρωμίσει…. Άσε που είτε δεξιά κοιτάξεις είτε αριστερά απελπίζεσαι! Στο τέλος θα καταλήξουμε να θεωρούμε το πασόκ το πιο υγειές ιδεολογικά κόμμα και τον Γιωργάκη τον πιο δημοφιλή-κατάλληλο ηγέτη...
Ως Έλληνες, είναι χαραγμένο/περασμένο στο DNA μας να ανακατευόμαστε με τα πολιτικά πράγματα, να συζητάμε, να παθιαζόμαστε γι’αυτά, όταν όμως στις δημοσκοπήσεις η κατηγορία «Αναποφάσιστοι»  ξεπερνάει το μέσο όρο, τότε ποια κυβέρνηση αντιπροσωπεύει το μέσο Έλληνα; Ποιο DNA μπορεί να υπερισχύσει της εποχής του; Ποια πολιτική συζήτηση μπορεί να υφίσταται όταν τα κοινωνικά φαινόμενα είναι τόσο έντονα και ακραία, ενώ απ’την άλλη, αγνοείται ένας Ηγέτης για τη χώρα ετούτη;
Σ’αυτές τις εκλογές, θα γράψω σ ‘ ένα χαρτί παραφρασμένη τη φράση του αείμνηστου Καζαντζάκη : «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι Έλληνας.» , με την κακή έννοια!